You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.82 AVERAGE
3.82 AVERAGE
Wat populariteit betreft is Ian Rankin de onbetwiste Pieter Aspe van de Britse misdaadliteratuur. Hij is de hipste, de bekendste, de best verkopende. Naar verluidt gaan van elke nieuwe roman meteen zo’n 500.000 stuks over de toonbank en is zijn Rebus-reeks alleen al goed voor 10% van de verkoop van de Britse crime lit. Het opmerkelijke is dat populariteit hand in hand blijft gaan met kwaliteit. Hoewel het niet allemaal meesterwerken zijn en de boeken hier en daar wel sporen vertonen van routine, is de Rebus-serie bijzonder consistent. Ik ben ze einde jaren negentig beginnen lezen, ben intussen bij het vijftiende deel beland, en een slecht of zelfs matig boek zat er niet tussen. Black & Blue en The Falls waren tot voor kort mijn favorieten, maar Fleshmarket Close (2004) kan eigenlijk toegevoegd worden aan het schavotje.
Het bevat alle klassieke elementen - dat solitaire, met een drankprobleem vechtende personage, de grauwe Schotse setting, de verschillende politiediensten die elkaar voor de voeten lopen en het leven zuur maken, de onder- en bovengronds opererende misdaadorganisaties, de lijken en verdwijningen, etc - maar de lat werd deze keer hoger gelegd. Fleshmarket Close is dik, complex en verweeft verschillende verhaallijnen, maar het gebeurt met een indrukwekkende finesse. Zo blijkt dat de moord op een illegaal, de verdwijning van een tiener en het plots opduiken van twee skeletten in een kelder geen lossstaande feiten zijn, maar met mekaar in verband gebracht kunnen worden. De obsessie met wiskundig perfect uitgedachte intriges is steeds een kenmerk van de Britse misdaadliteratuur geweest , maar net zoals Amerikaanse tegenhanger George Pelecanos deed met Washington, DC, en Michael Connelly met Los Angeles, zo ook schrijft Rankin moderne stadsromans.
Het hedendaagse Edinburgh blijkt ook een oord van verderf te zijn, met georganiseerde misdaad achter de façades en corruptie en armoede die behoren tot de orde van alledag. In deze roman wordt de stad de setting voor een dissectie van de Britse immigratiepolitiek en het illegalenprobleem, waardoor het naast een spannende thriller en het zoveelste deel van het verhaal van een onverbeterlijke held/loser ook een realistisch politiek drama is. Het is dan ook jammer dat ik na The Naming Of The Dead (2006) en Exit Music (2007) op m’n honger zal mogen zitten, aangezien die laatste met het pensioen van Rebus ook het einde van de reeks zou betekenen. (****)
Het bevat alle klassieke elementen - dat solitaire, met een drankprobleem vechtende personage, de grauwe Schotse setting, de verschillende politiediensten die elkaar voor de voeten lopen en het leven zuur maken, de onder- en bovengronds opererende misdaadorganisaties, de lijken en verdwijningen, etc - maar de lat werd deze keer hoger gelegd. Fleshmarket Close is dik, complex en verweeft verschillende verhaallijnen, maar het gebeurt met een indrukwekkende finesse. Zo blijkt dat de moord op een illegaal, de verdwijning van een tiener en het plots opduiken van twee skeletten in een kelder geen lossstaande feiten zijn, maar met mekaar in verband gebracht kunnen worden. De obsessie met wiskundig perfect uitgedachte intriges is steeds een kenmerk van de Britse misdaadliteratuur geweest , maar net zoals Amerikaanse tegenhanger George Pelecanos deed met Washington, DC, en Michael Connelly met Los Angeles, zo ook schrijft Rankin moderne stadsromans.
Het hedendaagse Edinburgh blijkt ook een oord van verderf te zijn, met georganiseerde misdaad achter de façades en corruptie en armoede die behoren tot de orde van alledag. In deze roman wordt de stad de setting voor een dissectie van de Britse immigratiepolitiek en het illegalenprobleem, waardoor het naast een spannende thriller en het zoveelste deel van het verhaal van een onverbeterlijke held/loser ook een realistisch politiek drama is. Het is dan ook jammer dat ik na The Naming Of The Dead (2006) en Exit Music (2007) op m’n honger zal mogen zitten, aangezien die laatste met het pensioen van Rebus ook het einde van de reeks zou betekenen. (****)
Callejón Fleshmarket, ( Fleshmarket Close, 2004)
Rebus 16
La aparición de un hombre muerto sin identificar en un barrio de viviendas protegidas, desconcierta a la policía y al propio Rebus, ¿es un crimen racista, un ajuste de cuentas o algo más? En el ambiente se mezclan el descontento y la desconfianza y Rebus insiste en llegar hasta el final.
Rebus 16
La aparición de un hombre muerto sin identificar en un barrio de viviendas protegidas, desconcierta a la policía y al propio Rebus, ¿es un crimen racista, un ajuste de cuentas o algo más? En el ambiente se mezclan el descontento y la desconfianza y Rebus insiste en llegar hasta el final.
dark
mysterious
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
I don't even wanna think about what it says about me that this is one of my comfort reads.
challenging
dark
mysterious
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
dark
mysterious
tense
fast-paced
Rebus takes a PC stand on immigration. The harsh realities of their lot as illegal tenants are (f)actual, but is the surrounding sprinkles of politics still up to date with the Syrian exodus ?