Scan barcode
A review by florismeertens
Het woud van wol en staal by Natsu Miyashita
Een boek over volharding, focus en verfijndheid, thema's die me bijzonder interesseren omdat ik er een chronisch gebrek aan heb.
Schrijven over muziek is dan wellicht een beetje dansen over architectuur (al moet ik zeggen dat ik een indrukwekkende Macarena kan dansen over Jugendstil), maar aan de beschrijvingen van de muziek merk je duidelijk dat Natsu Miyashita zelf enthousiast pianist is, en die passie kan ze helder overbrengen naar de lezer. De sensaties beschrijft ze zo gepassioneerd, dat ik aan mezelf begon te twijfelen als muzikant; voor mij roepen klanken niet zulke heldere beelden op. Bovendien lijkt de zoektocht naar de goede klank in dit boek, ondanks alle onzekerheid, lineair en mogelijk; door oefening word je beter. Ik voel me vaak nog even hulpeloos in de zoektocht naar de goede klank, die ik bij vlagen vind (of aan mij gegeven wordt).
De hoofdpersoon is verfrissend onschuldig en ontwapenend onzeker.
Schrijven over muziek is dan wellicht een beetje dansen over architectuur (al moet ik zeggen dat ik een indrukwekkende Macarena kan dansen over Jugendstil), maar aan de beschrijvingen van de muziek merk je duidelijk dat Natsu Miyashita zelf enthousiast pianist is, en die passie kan ze helder overbrengen naar de lezer. De sensaties beschrijft ze zo gepassioneerd, dat ik aan mezelf begon te twijfelen als muzikant; voor mij roepen klanken niet zulke heldere beelden op. Bovendien lijkt de zoektocht naar de goede klank in dit boek, ondanks alle onzekerheid, lineair en mogelijk; door oefening word je beter. Ik voel me vaak nog even hulpeloos in de zoektocht naar de goede klank, die ik bij vlagen vind (of aan mij gegeven wordt).
De hoofdpersoon is verfrissend onschuldig en ontwapenend onzeker.